Zdzisław Sosnowski (ur. 23 lutego 1924 roku w Warszawie) – przedstawiciel wielopokoleniowej warszawskiej rodziny, przedwojenny mieszkaniec Muranowa, obserwator meczów drużyn polskich i żydowskich. Karierę bramkarza rozpoczynał w 1937 roku w klubie „Fort Bema”. Jako piłkarz rozgrywek konspiracyjnych bronił w wolsko-praskiej drużynie „Korona” Warszawa, a także krótko w drużynie fabrycznej Toebbensa (WTC). Przemycał do warszawskiego getta zboże, po dachach przy ul. Orlej wyprowadził z getta jedną z mieszkanek. Wysiedlony z włączonego do żydowskiej dzielnicy domu, przeżył końcówkę wojny na Pradze, ani na chwilę nie opuszczając stolicy.
Tuż po wojnie reprezentował barwy wolskiej „Warszawianki” powstałej z połączenia zespołów Korony i Wawelu. W 1946 roku w pierwszych powojennych rozgrywkach wywalczył z Polonią Warszawa mistrzostwo Polski „na gruzach”. Później gracz Legii i znowu Polonii, z którą zdobył w 1952 roku Puchar Polski. Trener, urzędnik, wciąż aktywny obserwator warszawskiego sportu. Mieszka na Woli niedaleko miejsca, gdzie znajdowało się jego przedwojenne mieszkanie.